സന്യാസ-വൈദീക പരിശീലന കാലത്തുതന്നെ അറിവിനോടും ഭാഷയോടുമുള്ള ലൂക്കിന്റെ അഭിനിവേശം തിരിച്ചറിഞ്ഞ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അധികാരികള്‍ വൈദീകപട്ടം കഴിഞ്ഞ് ഉടനെ തന്നെ അദ്ദേഹത്തെ ഉപരിപഠനത്തിനായി റോമിലേക്ക് അയക്കുകയായിരുന്നു. ഗ്രിഗോറിയന്‍ യൂണിവേഴ്ര്സിറ്റിയില്‍ നിന്ന് 1956-ലും ബിബ്ലിക്കും ഇന്സ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടില്‍ നിന്ന് 1958-ലും രണ്ട് മാസ്റ്റേഴ്സ് ഡിഗ്രികള്‍ (ദൈവശാസ്ത്രം, ബൈബിള്‍ പഠനം) പൂര്ത്തിയാക്കി അദ്ദേഹം നാട്ടില്‍ തിരിച്ചെത്തി. തുടര്ന്ന് ഊട്ടിക്ക്‌ അടുത്തുള്ള കോത്തഗിരിയിലെ വൈദീകവിദ്യാര്ത്ഥികളെ ദൈവശാസ്ത്രം പഠിപ്പിക്കാന്‍ ആരംഭിച്ചു.
ഭാഷയോടുള്ള ലൂക്കച്ചന്റെ അഭിനിവേശം സാക്ഷാത്കരിക്കാന്‍ 1965ല്‍ അമേരിക്കയിലെ ചിക്കാഗോ യൂണിവേര്സിിറ്റിയില്‍ തന്റെ് ഗവേഷണം നടത്താന്‍ ലൂക്കാച്ചന് അവസരം സിദ്ധിക്കുന്നത് ഏറെ കടമ്പകള്‍ മറികടന്നാണ്. സെക്യുലറിസ്റ്റ് ചിന്താഗതികള്‍ അമേരിക്കന്‍ യൂണിവേര്സികറ്റികളില്‍ പിടിമുറുക്കികൊണ്ടിരുന്ന അക്കാലത്ത് റോമിന് വെളിയില്‍ യൂണിവേഴ്സിറ്റികളില്‍ കത്തോലിക്കാ വൈദീകര്ക്ക് പഠിക്കുക അത്ര എളുപ്പമായിരുന്നില്ല. അധികാരികളില്‍ നിന്ന് അനുവാദം കിട്ടില്ല എന്നതു തന്നെ കാരണം. പക്ഷെ ലൂക്കാച്ചനുവേണ്ടി അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രൊവിന്ഷ്യല്‍ പലവട്ടം റോമിലേയ്‌ക്ക് എഴുതി ചോദിച്ച് നിരവധി ഉപാധികളോടെ ആ അനുവാദം വാങ്ങിയെടുത്തു. 1971-ല്‍ ചിക്കാഗോ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ നിന്ന് ORIENTALISTICSല്‍ ലൂക്കാച്ചന് ഡോക്ട്രേറ്റ് കരസ്ഥമാക്കിയത് ഉന്നത മികവോടെയായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെയായിരിക്കാം അദ്ദേഹത്തോട് തുടര്ന്ന് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയുടെ ഫിലോളജി ഡിപ്പാര്‍റ്റുമെന്‍റില്‍ പഠിപ്പിക്കാമോ എന്ന് യൂണിവേഴ്സിറ്റി തന്നെ ആരാഞ്ഞത്. എന്നാല്‍ ഇന്ത്യയിലേക്ക് മടങ്ങാനായിരുന്നു ഡോ. കെ. ലൂക്കിന്റെ തീരുമാനം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വളരെ മൌലീകമായ ഗവേഷണ പ്രബന്ധത്തിന്റെ തലക്കെട്ട് ഇങ്ങനെയായിരുന്നു- Non-Paradigmatic Forms of Weak Verbs in Masoretic Hebrew.
നാട്ടില്‍ തിരിച്ചെത്തിയ ഫാ. ലൂക്ക് തൃശൂര്‍ കാല്‍വരി ഫിലോസഫിക്കല്‍ കോളേജില്‍ തത്വശാസ്ത്ര-ദൈവശാസ്ത്ര വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ ബൈബിള്‍ ദൈവശാസ്ത്രം, ഇന്ത്യന്‍ തത്വശാസ്ത്രം, ഇസ്ലാംതത്വചിന്ത എന്നിവ പഠിപ്പിക്കുന്നതില്‍ വ്യാപൃതനായി. അക്കാലഘട്ടത്തില്‍ ബാംഗ്ലൂര്‍ സെന്റ്. പീറ്റേഴ്സ് സെമിനാരി, ആലുവ സെന്റെ്. ജോസഫ്‌ സെമിനാരി, വടവാതൂര്‍ സെന്റ്. തോമസ്‌ സെമിനാരി, നിടഡവോലു (ആന്ദ്രാപ്രദേശ്‌) മേജര്‍ സെമിനാരി, സെന്റ്. ഫ്രാന്‍സിസ് കോളേജ് ഏലൂര്‍ (ആന്ധ്രാപ്രദേശ്) എന്നിവിടങ്ങളില്‍ വിസിറ്റിംഗ് പ്രൊഫസറായി അദ്ധ്യാപനത്തിലേര്‍പ്പെട്ടു. ഇതില്‍ ചില സ്ഥാപനങ്ങളെ അദ്ദേഹം കൂടുതല്‍ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. സ്ഥാപനത്തിന്റെ വിദ്യാഭ്യാസ നിലവാരം മാത്രമായിരുന്നു സേവനമനുഷ്ടിച്ച ചില സ്ഥാപനങ്ങളോട് അദ്ദേഹത്തിന് പ്രത്യേക അടുപ്പം തോന്നാനുള്ള ഏക കാരണം. 1986ല്‍ കോട്ടയത്ത് പുതുതായി സ്ഥാപിതമായ കപ്പുച്ചിന്‍ ദൈവശാസ്ത്ര വിദ്യാപീOമായ സെന്റ്. ഫ്രാന്‍സിസ് കോളേജ് (തെള്ളകം) സ്റ്റാഫ്‌ മെംബറായി സ്ഥലം മാറി വന്ന ലൂക്കച്ചന്‍ തന്റെ ശേഷ ജീവിതം മുഴുവന്‍ അവിടെ ദൈവശാസ്ത്രം പഠിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. അവസാന വര്‍ഷങ്ങളോടടുക്കുമ്പോള്‍ ശാരീരിക ക്ഷീണവും രോഗവും കൂടി വന്ന ലൂക്കച്ചനെ ഭരണങ്ങാനം അസ്സിസി ആശ്രമത്തിലേക്ക് മെച്ചപ്പെട്ട പരിചരണത്തിനും ചികിത്സക്കും വേണ്ടി കൊണ്ടുപോയി. അവിടെ വെച്ച് 2010 ജൂണ്‍ 10ന് അദ്ദേഹം മരണമടഞ്ഞു. അദ്ദേഹത്തിന്റെി ഭൌതീക അവശിഷ്ടം ഭരണങ്ങാനം ആശ്രമ സെമിത്തേരിയില്‍ മറവു ചെയ്തിരിക്കുന്നു.
മനുഷ്യരുടേയും മാലാഖമാരുടയും ഭാഷകളില്‍ സംസാരിച്ചാലും സ്നേഹമില്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ഒന്നുമല്ല എന്നുപറഞ്ഞത്‌ പൌലോശ്ലീഹായാണ്. ഭാഷയുടെ കുലപതി എന്നതിനപ്പുറം ലൂക്കച്ചനെ വ്യത്യസ്ഥനാക്കിയത് ഭാഷക്കപ്പുറമുള്ള ഒരു ജീവിതമായിരുന്നു. ഒരു മലയാളിയായി ജനിച്ചതുകൊണ്ട്, ഒരു കപ്പൂച്ചിന്‍ സന്യാസിയായി ലാളിത്യത്തില്‍ ജീവിച്ചതുകൊണ്ട്, ലോകം അറിയാതെ പോയ ഒരാളാണ് ഡോ. കെ. ലൂക്ക്. ഒരിക്കലും ഒരു ഫോട്ടോ എടുക്കാന്‍ പോലും താരപ്രഭയില്‍ നിന്നുതരാത്ത ഒരാള്‍. പഠനത്തിന്‍റെ, വായനയുടെ, എഴുത്തിന്റെ നീണ്ട ഇടവേളകളില്‍ കയ്യില്‍ ഒരു പിടി പുല്ലുമായി പശുക്കൂട്ടില്‍ എത്തിയിരുന്ന ഒരു പ്രകൃതിസ്നേഹി. പൂക്കളെ,കിളികളെ,പച്ചപ്പിനെ അദ്ദേഹം സ്നേഹിച്ചു. വളരെ ലളിതമായിരുന്നു ആ ജീവിതം. താന്‍ വിലപ്പെട്ടതായി കണ്ട കുറെ പുസ്തകങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം കാര്യമായി ഒന്നും തന്നെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭൌതീക ശേഖരത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. നടന്നുപോകുന്ന വഴിയിലെ പുല്ലിനോ എറുമ്പിനോ പോലും നോവലുണ്ടാവരുതെന്ന ബദ്ധശ്രദ്ധയില്‍ ചരിച്ച ജൈനസന്യാസികളെപ്പോലെ നടന്ന ലൂക്കച്ചന്‍ ജീവിച്ച ഇടങ്ങളില്‍ ആരും അങ്ങനെ ഒരു സന്നിധ്യത്തെ കാര്യമായി ശ്രദ്ധിക്കുക പോലും ചെയ്തില്ല.
താന്‍ പഠിപ്പിച്ച ഏതൊരു വിദ്യാര്ത്ഥിയേയും അറിവിന്റെ കാര്യത്തില്‍ എത്രയറ്റം വരെ പോയി സഹായിക്കാനും അദ്ദേഹം എപ്പോഴും മനസ്സായിരുന്നു. ലൈബ്രറിയിലെ ഓരോ പുസ്തകങ്ങളും അവയുടെ ഷെല്‍ഫിലെ സ്ഥാനവും പുസ്തകങ്ങളുടെ നിരയും അടക്കം അദ്ദേഹത്തിന് ഹൃദ്യസ്ഥമായിരുന്നു. വിദ്യാർത്ഥികൾ സംശയങ്ങൾ ചോദിച്ചാല്‍ ലൈബ്രറിയിലെ ഇത്രാമത്തെ അലമാരയിലെ ഇത്രാമത്തെ നിരയിലെ ഇത്രാമത്തെ പുസ്തകം എടുത്ത്‌ അതിലെ ഇത്രാമത്തെ അദ്ധ്യായം വായിക്കുവെന്ന് പറയാൻ മാത്രം തെളിച്ചമുള്ളതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓർമ്മശക്തി.
ശരീരത്തില്‍ ഒരിക്കലും പൂര്ണ്ണ സ്വാസ്ഥ്യം അനുഭവിച്ച ആളായിരുന്നില്ല ലൂക്കച്ചന്‍. തുടര്ച്ചയായ വായന കണ്ണുകളുടെ കാഴ്ച്ചയെ പടിപടിയായി കുറച്ചു. സന്യസജീവിതത്തിന്റെ നിഷ്ഠയും ഉപവാസങ്ങള്ളും വയറിനെ ശരിക്കും ബാധിച്ചിരുന്നു. അവസാനകാലം ഓര്മ്മകള്‍ പിടികൊടുക്കുന്നുണ്ടായില്ല. എങ്കിലും ഒരിക്കല്‍ പോലും ലൂക്കച്ചന്‍ സ്വന്തം കാര്യത്തില്‍ ഒരു പരാതി പറഞ്ഞതായി അദ്ദേഹത്തെ നേരിട്ടറിയാവുന്ന ആര്ക്കും പറയാനാവില്ല.
മഹത്വം അന്വേഷിച്ച് എന്നും പടിഞ്ഞാറേക്ക്‌ മാത്രം നോക്കുന്ന പണ്ഡിതര്‍ ഉള്ള നമ്മുടെ സര്വ്വകലാശാലകള്‍ ഡോ. കെ. ലൂക്ക് എന്ന മഹത് വ്യക്തിയെ തിരിച്ചറിയുമെന്ന് വ്യമോഹിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല. അതിന്റെ നഷ്ടം അവര്ക്കു തന്നെ.
[എന്‍റെ അന്വേഷണത്തില്‍ ലോകത്തില്‍ ജീവിച്ച ഫിലോളജിസ്റ്റുകളില്‍ ഒന്നാം സ്ഥാനം ഡോ. കെ. ലൂക്കിന് അവകാശപ്പെട്ടതാണ്. ഇത് ആധികാരീകമായ ഒരു അഭിപ്രായം അല്ല. ആരെങ്കിലും സഹായിച്ചാല്‍ നമ്മുക്ക് ഉറപ്പിക്കാന്‍ ആവുന്നതേയുള്ളൂ. അങ്ങനെയെങ്കില്‍ അത് മലയാളത്തിന്‍റെ അഭിമാനമാണ്.
No comments:
Post a Comment